Sinds het referendum in Schotland worden er steeds meer volksraadplegingen georganiseerd.
Dat de burger recht heeft op politieke inspraak is begrijpelijk maar Lees meer...
> Klik hier om het volledige artikel te lezen
REPORTAGE - Europa keek vorige week toe toen het neen kamp een nipte overwinning haalde. Sinds het referendum in Schotland worden er steeds meer volksraadplegingen georganiseerd. Dat de burger recht heeft op politieke inspraak is begrijpelijk maar Lees meer... > Klik hier om het volledige artikel te lezen
0 Reacties
Als we surfen naar de website van het Zeemanshuis in Antwerpen worden we troosteloos doorverwezen naar het Antwerp Harbour Hotel. Het nieuwe Zeemanshuis die gevestigd is boven een tankstation en in tegenstelling tot het vorige gebouw amper twee verdiepingen telt. Deel 2 Het maritiem hotel dat in 1954 werd gebouwd aanvankelijk voor zeelui dienstdoende hotel. Na een tijd werd er besloten dat gewone mensen er ook mochten logeren nadat het aantal overnachtingen terug werd geschroeft. Dit lag aan het feit dat de bemanning van vrachtschepen niet langer Belgen waren maar vooral buitenlanders die vele diensturen moeten kloppen en slechts één dag in de haven verblijven en soms zelfs niet eens het schip niet verlaten. Al in 2005 besloot de Stad Antwerpen samen met een privé bouwbedrijf het hotel te slopen. Op de plaats waar het gebouw staat zou een nieuwbouw appartementsblok komen. Om die redenen werd in 2006 de actiegroep Red het Zeemanshuis gestart. Die verzamelde in niet meer dan een jaar 4000 handtekeningen. Ze stapten zelfs naar de Raad van State om het probleem Zeemanshuis aan te vechten, tevergeefs. "Een bezoek aan het Zeemanshuis was zeker de moeite waard" Wanneer we langs het complex voorbijlopen worden we aangesproken door een buurtbewoner. Hij verklaart dat hij niet opgezet is met de plannen er een appartementsblok te bouwen, het is immers een prachtig gebouw met een rijke geschiedenis en een mooie receptiehal. En inderdaad, binnen treffen we bovenaan de trap een schilderij aan over het zeewezen. Een paar beelden maken de hal helemaal af. Terug buitenaf zien we een in de muur gebeeldhouwd kunstwerk. De laatste dagen van het Zeemanshuis in het jaar van de Olympische Spelen Het Internationaal Zeemanshuis werd recentelijk afgebroken. In november 2012 was er nog een afscheidsreceptie waarbij de werknemers van het hotel in tranen losbarstten. Het kunstwerk in de muur werd gered van de sloop. Het prachtige schilderij binnenin echter niet. Sommige beelden werden hergebruikt in de nieuwe maritieme verblijfplaats. De actiegroep blijft zich verzetten tegen het nieuwe winkel en appartementcomplex. Dat Marseille befaamd is in de filmwereld en in het echt voor drugs en relletjes staat is al langer geweten. Maar de jongste jaren doet het stadsbestuur er alles aan om het negatieve imago te doen minderen en de verwaarlozing te doen stoppen. En jawel het lukt. O ja het laatste incident in Marseille was een schietpartij met twee doden als gevolg. Maar laat u zeker niet afschrikken in het stadscentrum bent u volkomen veilig. Marseille werd enkele jaren geleden verkozen tot culturele hoofdstad van het jaar. Marseille telt enkele musea en de befaamde Notre Dame de la Garde is het meest gekende aan de gigantische stad. Dat de Fransen knappe staaltjes architectuur in elkaar kunnen zetten is geen twijfel over. Zo ontwierp de architect Stefano Boeri dit Villa Mediterranée. Een gebouw dat op een pijler steunt en dat deels in de lucht zweeft. Onder het zwevende gedeelte bevindt zich een waterbassin die je vanuit de kelderverdieping kan observeren. In het gebouw zullen er concertzalen, expo's en kunstgaleries komen. Wie goed kijkt ziet dat er ramen in de vloer van het zwevende gedeelte zitten. Norman Foster maakte dan weer een spiegelvormige luifel die zal te bewonderen zijn op één van de bekendste plekjes van Marseille , het uiteinde van de jachthaven. Wat ooit het drukste verkeerspunt van de stad was nu een rustige boulevard. Rudi Riciotti is de trotste ontwerper van het museum van de beschavingen langs de Middellandse Zee. Het gebouw staat op een drijvend blijvend ponton die is gehuisvestigd aan de uitmonding van de jachthaven met de Middellandse Zee. Het is een geheel zwart gebouw met een lange panoramabrug. Wie binnen is kan bij stralende zon een natuurlijk lichtspel verkrijgen door de verschillende openingen in het gebouw. J1 is de naam van het opgewaardeerde havenhangar waar vroeger goederen werden opgestapelt. Nu mag het dienstdoen als cultuurcentrum met eveneens expos. De naam J1 is afgeleidt van de de cijfer en letter combinatie van de andere hangars. Het contrast tussen het grijze gebouw en de felrode verlicht letters is magnifiek. Natuurlijk mag ook de oude architectuur van Marseille niet vergeten worden. Zo is er het Cité Radieuse van Le Corbusier dat dienstdoet als een residentiele stad. Het oorspronkelijke doel was alle nodige zaken die iemand nodig heeft erin te plaatsen. Zo is er een restaurant, hotel, kleine supermarkt, kantoren, kunstgalerij, ligweide op het dak met peuterzwembad en zelfs een kleuterschool. De zomer in Marseille wordt er een om niet meer te vergeten. Wie er bij wil zijn zal snel moeten zijn, de prijzen van de hotels vliegen de lucht in. Bouwheren, rijkelui, projectontwikkelaars. Allemaal willen ze winst uit iets slaan. En soms gaan ze daar ver in. Soms moeten historische en culturele waarden daarvoor wijken. Tot ongenoegen van de plaatselijke bevolking. Omdat we het jammer vinden dat men probeert onze cultuur af te breken (letterlijk) zetten we voor één keer nog eens dat gebouw, muur of plaats in de schijnwerpers. Deel 1 1945, einde wereldoorlog. Adolf verslagen. Duitsland wordt verdeeld onder 4 grootmachten. Frankrijk, Verenigd Koninkrijk, Amerika en de Sovjet Unie. Het volk dat in de Communistische sector bevond maakte zich al van in het begin grote zorgen. Het volk was bang van "die ongelovige Russen". Al gauw vluchtten er massaal veel mensen naar de kapitalistische kant van Duitsland. Voor de CCCP was dit feit natuurlijk een economische ramp. Architecten, medici, technici vluchtten allemaal hun land uit. Tijd om dat halt toe te roepen. Oost Duitsland mocht geen derdewereld land worden. Dus werd de Berlijnse muur in het leven geroepen: de bakstenen barricade die west en oost van elkaar scheidde. Massaal is geprobeerd zich in de hoogbeveilige zone van die meterslange muur met wachtposten, gevaarlijke honden en vuurpijlen die lanceerden wanneer je tegen een draad liep door te komen. Enkele keren is dit op een onverklaarbare manier gelukt maar ook tal van mensen moesten het leven hierbij laten. Decennia later kwam men tot het besef dat de muur er voor eeuwig zou staan. Althans dat dachten ze. In 1989 ging het sterk achteruit met de Communistische landen. Het volk begon meer te protesteren en de Russische Sovjet president Gorbatsjov was volgens sommige partijleden veel te kapitalistisch en president onwaardig. Een poging tot afzetting is mislukt. Uiteindelijk viel het land. De poorten gingen open en het volk van de DDR stroomde West Duitsland binnen. Enkele weken later begon men met de afbraak, al is die niet overal doorgevoerd. Er zijn gelukkig nog overblijfselen. Eén van de langste en mooiste voorbeelden daarvan is de East Side Gallery die deels is beschilderd door Thierry Noir. De grappige kleurige mannetjes nemen en heel stuk van de muur in beslag. Aan de achterkant van de muur bevindt zich een nog beroemder kunstwerk: de kus tussen DDR president Honecker en Brezjnev in een Trabant. Een actiegroep en de desbetreffende kunstenaars protesteren nu tegen het plan van een gewetenloze projectontwikkelaar om een deel van die muur te slopen met als doel rijkelui een exclusief appartement aan te bieden met zicht op de rivier de Spree. De burgemeester van Berlijn (Die Grunen) hecht ook niet veel belang aan de muur. Letterlijk gezegd: "Er zullen niet alleen nieuwe appartementen komen op de plaats van de Berlijnse muur, er zal ook nieuwe fietsersbrug worden gebouwd." "We kunnen het niet verhinderen dat dit deel van de muur wordt gesloopt". Iets waarvan je denkt dat nooit zal worden afgebroken kan door welke man met macht worden betast, aangepast of verwijderd worden. Zonder dat die persoon denkt aan de culturele waarde of zelfs de achtergrond informatie over kent. |
Categoriëen
Alles
COLUMN
|