Men beweert dat toverij of duivels niet bestaan maar in het geval van het station van Blankenberge blijken ze wel degelijk te bestaan. "Duistere krachten lijken wel te heersen over dit gebouw" was de laatste slagzin van onze gids. Met hem konden we een laatste bezoekje brengen aan het prachtige stationsgebouw uit 1937.
Deel 3
Enkele jaren voor de oorlog werd het nieuwe station van Blankenberge opgetrokken. De in der tijd befaamde architect Henry Van De Velde, een Antwerpenaar die in 1863 het levenslicht zag. Na een drukke carrière als kunstschilder en designer besloot Van De Velde zicht te richten op architectuur. In 1895 ontwierp hij zijn eigen huis met als prestigieuze naam: Bloemenwerf. De naam zegt alles, de tuin van het huis was prachtig ingericht met heldere vijvers, sierlijke treurwilgen en prachtige bloemen vanuit heel Europa. Ondertussen is zijn eerste woning, samen met de tuin beschermd door de overheid. Maar met zijn laatste project voor hij stierf is het minder gesteld. In het feestelijke jaar van de 150 ste verjaardag van Henry werd bekendgemaakt dat het stationsgebouw te Blankenberge zou worden gesloopt. Tot groot ongenoegen van architectuurliefhebbers en bewoners.
Cis Kennes, een vrijwillige stadsgids leidt ons rond en verteld zaken die de gehaaste pendelaar steevast aan zich voorbij laat gaan. Een station is voor de meeste mensen een vertrek of eindpunt of een passage waar men niet veel aandacht aan besteed. Maar deze keer kammen we het gebouw af tot in de kleinste hoekjes.
Kennes begint de rondleiding buitenaf. We krijgen al meteen wat geheimen te horen over het mysterie van het station. "Het is een gebouw in minimalistische stijl maar toch staat er een dak op", "Wie architectuur bestudeerd heeft weet dat dat bijna onmogelijk is". Dat is inderdaad waar, de reden waarom er echter een dak opstaat is het gemeentebestuur. Die vond het station er te futuristisch uitzien en besliste dat deze ingreep er moest komen tot grote ergernis van Van de Velde zelf.
Ook de gevel bergt heel wat geheimen. Die is opgetrokken in gele Nieuwpoortse baksteen waarvan de voegen tussen de stenen schuin in plaats van recht zijn gemaakt. Die ingreep had twee praktische redenen. Wanneer de zon op het station scheen zouden er zwarte schaduwen worden gevormd tussen de voegen waardoor er meer dieptezicht gecreëerd werd. Een tweede reden was om het water die erop spatte gemakkelijk te laten weglopen.
Boven het stationsgebouw zien we een verlaten ruimte van een modelspoorwegclub die reeds een aantal maanden geleden verhuist is. Rechts, aanpalend het station zien we onderaan de vroegere woning van de onderstationschef en bovenaan die van de stationschef. Naar het schijnt zou alle meubilair van de reeds dertig jaar geleden overleden stationschef er nog steeds staan. Maar bewijzen kunnen we niet. De gids kreeg echter geen toestemming van de NMBS om het pand te betreden. "Opzettelijk, om het protest tegen de sloop de mond te snoeren" sist Cis. De man had namelijk enkele maanden voordien geprobeerd het gebouw te klasseren als beschermd monument. Maar de slopers waren hem te slim af.
"Ik denk dat er hier duistere krachten heersen over heel dit project. Wanneer ik aan de NMBS vraag wie hier voor verantwoordelijk zeggen ze dat ze hiervoor niet verantwoordelijk zijn maar dat is uitbesteed aan een onderaanneming waarvan ze de naam niet eens weten". "Ongelofelijk toch? Kun je het voorstellen dat je je huis onder handen laat nemen door iemand die je nog nooit in levende lijve hebt gezien?"
De andere toeschouwers van de gidsbeurt mopperen af en toe tussendoor en schieten met scherp over de "corrupte" bouwondernemers die geen respect meer tonen voor monumentale bouwkunsten.
Ondertussen werd het station onder luid protest afgebroken. In de plaats komt een nieuw station met winkels, hotel en zwembad.
Kiezen tussen simpele authenticiteit of vernieuwende architectuur. Een lastige keuze...
Tekst: Thomas De Kerf Foto's: Live Nieuws
Deel 3
Enkele jaren voor de oorlog werd het nieuwe station van Blankenberge opgetrokken. De in der tijd befaamde architect Henry Van De Velde, een Antwerpenaar die in 1863 het levenslicht zag. Na een drukke carrière als kunstschilder en designer besloot Van De Velde zicht te richten op architectuur. In 1895 ontwierp hij zijn eigen huis met als prestigieuze naam: Bloemenwerf. De naam zegt alles, de tuin van het huis was prachtig ingericht met heldere vijvers, sierlijke treurwilgen en prachtige bloemen vanuit heel Europa. Ondertussen is zijn eerste woning, samen met de tuin beschermd door de overheid. Maar met zijn laatste project voor hij stierf is het minder gesteld. In het feestelijke jaar van de 150 ste verjaardag van Henry werd bekendgemaakt dat het stationsgebouw te Blankenberge zou worden gesloopt. Tot groot ongenoegen van architectuurliefhebbers en bewoners.
Cis Kennes, een vrijwillige stadsgids leidt ons rond en verteld zaken die de gehaaste pendelaar steevast aan zich voorbij laat gaan. Een station is voor de meeste mensen een vertrek of eindpunt of een passage waar men niet veel aandacht aan besteed. Maar deze keer kammen we het gebouw af tot in de kleinste hoekjes.
Kennes begint de rondleiding buitenaf. We krijgen al meteen wat geheimen te horen over het mysterie van het station. "Het is een gebouw in minimalistische stijl maar toch staat er een dak op", "Wie architectuur bestudeerd heeft weet dat dat bijna onmogelijk is". Dat is inderdaad waar, de reden waarom er echter een dak opstaat is het gemeentebestuur. Die vond het station er te futuristisch uitzien en besliste dat deze ingreep er moest komen tot grote ergernis van Van de Velde zelf.
Ook de gevel bergt heel wat geheimen. Die is opgetrokken in gele Nieuwpoortse baksteen waarvan de voegen tussen de stenen schuin in plaats van recht zijn gemaakt. Die ingreep had twee praktische redenen. Wanneer de zon op het station scheen zouden er zwarte schaduwen worden gevormd tussen de voegen waardoor er meer dieptezicht gecreëerd werd. Een tweede reden was om het water die erop spatte gemakkelijk te laten weglopen.
Boven het stationsgebouw zien we een verlaten ruimte van een modelspoorwegclub die reeds een aantal maanden geleden verhuist is. Rechts, aanpalend het station zien we onderaan de vroegere woning van de onderstationschef en bovenaan die van de stationschef. Naar het schijnt zou alle meubilair van de reeds dertig jaar geleden overleden stationschef er nog steeds staan. Maar bewijzen kunnen we niet. De gids kreeg echter geen toestemming van de NMBS om het pand te betreden. "Opzettelijk, om het protest tegen de sloop de mond te snoeren" sist Cis. De man had namelijk enkele maanden voordien geprobeerd het gebouw te klasseren als beschermd monument. Maar de slopers waren hem te slim af.
"Ik denk dat er hier duistere krachten heersen over heel dit project. Wanneer ik aan de NMBS vraag wie hier voor verantwoordelijk zeggen ze dat ze hiervoor niet verantwoordelijk zijn maar dat is uitbesteed aan een onderaanneming waarvan ze de naam niet eens weten". "Ongelofelijk toch? Kun je het voorstellen dat je je huis onder handen laat nemen door iemand die je nog nooit in levende lijve hebt gezien?"
De andere toeschouwers van de gidsbeurt mopperen af en toe tussendoor en schieten met scherp over de "corrupte" bouwondernemers die geen respect meer tonen voor monumentale bouwkunsten.
Ondertussen werd het station onder luid protest afgebroken. In de plaats komt een nieuw station met winkels, hotel en zwembad.
Kiezen tussen simpele authenticiteit of vernieuwende architectuur. Een lastige keuze...
Tekst: Thomas De Kerf Foto's: Live Nieuws